(Σελίδες 31-32 στο εγχειρίδιο.)
Το διαβητικό σώμα έχει την τάση να παθαίνει υπεργλυκαιμία, αλλά αν ένα άτομο με διαβήτη έχει πάρει τα αντιδιαβητικά του/ ινσουλίνη και δεν έχει φάει αρκετά, κινδυνεύει να πάθει υπογλυκαιμία.
Συμπτώματα
πιο εμφανή:
• ιδρώτας, τρέμουλο, χλόμιασμα
• πείνα, κούραση, αδυναμία, ευερεθιστότητα, άγχος
• ζαλάδα, πονοκέφαλος, ναυτία, εμετός
κάποιες φορές:
• αταξία (δυσκολία να συντονίσεις τις κινήσεις σου)
• ταχυπαλμία
Αντιμετώπιση:
- Λαμβάνουμε υπόψιν την κατάσταση (αν είναι μέρα που κάνει πολύ κρύο/ζέστη, αν είμαστε σε κάποια πορεία που έχουμε περπατήσει πολύ ή τρέξει) και ρωτάμε αν το άτομο έχει διαβήτη, αν έχει φάει, τί και πριν πόση ώρα, αν έχει πιει νερό.
- Δίνουμε γλυκόζη/δεξτρόζη (όχι φρουκτόζη). Είτε σε μορφή αμπούλας (από φαρμακείο) είτε ζάχαρη. Δίνουμε στο άτομο να φάει απλούς υδατάνθρακες (κράκερ/ ψωμί) με νερό. Δίνουμε στο
άτομο να πιεί κάτι γλυκό/ζαχαρούχο (χυμό). - Αν το άτομο χάσει τις αισθήσεις του, διασφαλίζουμε, ελέγχουμε και παρακολουθούμε τα ABC.
- Αν βρούμε κάποιο άτομο ήδη λιπόθυμο, μπορούμε να ελέγξουμε αν έχει συσκευή χορήγησης ινσουλίνης στο μπράτσο του. Είναι μία πλαστική συσκευή σε σχήμα δίσκου, σε μέγεθος περίπου σαν καπάκι μπουκαλιού. Αν έχει, τότε είναι πολύ πιθανόν το άτομο να είναι διαβητικό και η λιποθυμία να είναι λόγω υπογλυκαιμίας. Σε άτομο που δεν έχει τις αισθήσεις του, γλυκόζη δίνεται μόνο από αμπούλες, μόνο ενέσιμα.
Ακόμα και αν κάνουμε λάθος διάγνωση (πχ η συσκευή αυτόματης χορήγησης είναι για κάποια άλλη ουσία) η χορήγηση γλυκόζης δεν βλάπτει.