(Σελίδες 76-77 στο εγχειρίδιο)
Πως είναι:
Η κρίση πανικού ξεκινάει με έντονο άγχος γύρω από κάποια ή κάποιες σκέψεις το οποίο προκαλεί ένταση στην αναπνοή και
ταχυπαλμία.
Το άγχος μετατοπίζεται σε πανικό γύρω από την ίδια την αναπνοή και την ταχυπαλμία και νιώθεις πως δυσκολεύεσαι να ανασάνεις ή ακόμα και πως θα πεθάνεις.
Τι συμβαίνει:
Όταν παθαίνει κάποιο κρίση πανικού, παρ’ ότι υπάρχει αίσθηση δύσπνοιας, κάνει είτε γρήγορες είτε (και) πολύ βαθιές αναπνοές, που μπορεί να οδηγήσουν σε υπεροξυγόνωση.
Είναι σημαντικό, τόσο για το άτομο που παθαίνει την κρίση πανικού όσο και για το άτομο που παρέχει πρώτες βοήθειες, να γνωρίζουν πως παρά την αίσθηση δύσπνοιας, δεν υπάρχει πνιγμός (κάποιο εμπόδιο στον φάρυγγα).
Με την αποκατάσταση της ηρεμίας, τόσο η δύσπνοια όσο και η ταχυπαλμία υποχωρούν.
Ηρεμιστικές τεχνικές
Δοκιμάζουμε μία ή περισσότερες, παρακολουθώντας σε τι ανταποκρίνεται καλά το άτομο που έχει πάθει κρίση πανικού.
Αργή αναπνοή. Παροτρύνουμε το άτομο που χρειάζεται βοήθεια να αναπνεύσει αργά. Του προτείνουμε να φέρει τον αντίχειρά του μπροστά στο στόμα του, ώστε να νιώθει την εισπνοή και την εκπνοή του στο δέρμα του, και του ζητάμε να συγκεντρωθεί στο να εισπνέει και να εκπνέει αργά. Μπορούμε να αναπνέουμε και εμείς μαζί του βοηθώντας το να κρατήσει έναν αργό και σταθερό ρυθμό.
Κρύο ερέθισμα. Αφού ζητήσουμε τη συναίνεσή του ατόμου, ακουμπάμε κάτι δροσερό, η λίγο νερό, στους καρπούς, τους αστραγάλους, ή τον σβέρκο του, εξηγώντας ότι είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει.
Στρέφουμε την προσοχή στο περιβάλλον και τις αισθήσεις. Βοηθάμε το άτομο να στρέψει την προσοχή του σε κάποιο μακρινό ή κοντινό αντικείμενο, κάτι που φαίνεται ή ακούγεται στον περιβάλλοντα χώρο ή το τοπίο. Ζητάμε από το άτομο να αναγνωρίσει πράγματα που νιώθει σωματικά, που βλέπει ή που ακούει και το ηρεμούν. (π.χ. “Πες μου 3 πράγματα που βλέπεις”, μετά “Πες μου 3 πράγματα που ακούς”, μετά “Πες μου 3 πράγματα που νιώθεις”).
Ζητάμε από το άτομο να περιγράψει πώς νιώθει.